Spring in Geneseo

Hoi allemaal,

Na een lange stilte van mijn kant, hier weer een nieuwe blog. Inmiddels is het hier al een paar dagen rond de 23 graden en hebben we volop zon, dus met de lente gaat het hier de goede kant op. Ik zit ook nu lekker buiten in het gras te studeren en bruin te worden (en mensen te kijken, hihi) Voor de locals hier trouwens een vreemde ervaring, want normaal ligt hier sneeuw tot eind april! We hebben dus heel veel geluk! Heerlijk!

De voorjaarsvakantie, of “Spring Break” zoals het heet, zit er ook al weer op. Ik ben samen met Jurjen 5 dagen naar New York City geweest, een fantastische ervaring. We hebben heel veel van de stad gezien en zijn zelfs naar een echte Broadway show geweest. De stad heeft een hele fijne indruk op ons achter gelaten. Wie weet dat ik ooit nog wel eens terug kom om te werken bij de VN…
Na 5 dagen zijn we vertrokken richting “huis”, Geneseo. Hier hebben we twee dagen gemountainbiked, wat verder niemand hier doet behalve de Nederlanders hier. Door de heuvels hier heb je een prachtig uitzicht als je eenmaal bovenop de top bent. Ook hier hebben we genoten, van het weer en van het eindelijk weer even samen zijn. Helaas is de tijd omgevlogen, en zit ik nu weer in de boeken, voor de aankomende toetsen.

Mijn vader en broertje zijn hier ook even geweest, een week voordat Jurjen kwam, en toen zijn we samen naar de Niagara Falls geweest. Het was fijn dat ze hier waren, we elkaar weer konden zien en spreken en dat ze een idee hebben gekregen van hoe het hier is.

Voor Spring Break heb ik m’n grote mid-term week gehad, waarin ik voor elk vak een toets had. Dat was wel even stressen, maar gelukkig kon ik daarna genieten van mijn welverdiende vakantie (en voor de cijfers hoef ik me ook niet te schamen :)). Het eerste rugby toernooi is al weer een poosje geleden, maar nog wel het vermelden waard. In de ijzige kou in Buffalo heb ik pal naast Lake Ontario, waar de wind ongenadig waaide, mijn eerste rugby wedstrijdjes gespeeld. Een hele belevenis kan ik je vertellen, en mijn voetbalinstinct zat me wel een beetje in de weg. Maar hoewel het een super vermoeiende dag was – de hele dag een gevoelstemperatuur van -10 – heb ik super genoten, en het voelde alsof ik daarna echt bij het team hoorde.
Nu het mooier weer wordt, gaan we elke zaterdag wedstrijden spelen en ook buiten trainen. Daar heb ik ook superveel zin in! Aankomende zaterdag is mijn eerste “fulltime” wedstrijd van 2x 40 minuten tegen Fredonia, een andere universiteit hier anderhalf uur vandaan.

Nu ik hier langer zit, merk ik wel dat je went aan een andere cultuur. Waar ik in het begin Amerikanen overdreven vond, ben ik er nu aan gewend dat ze nu eenmaal zo zijn en het valt me om eerlijk te zijn veel minder op. Maar aan sommige dingen wen je nooit, zoals het eten op campus dat vreselijk is (ik verlang naar een goede stamppot), de wc-deuren met spleten van soms wel 2 centimeter en openingen aan de boven en onder kant… Natuurlijk vallen de verschillen je nog wel op, maar het is ook goed te beseffen wat je waardeert aan je eigen cultuur en de manier waarop onze samenleving werkt. Want ik dacht altijd dat Amerika zo Westers was, maar in vergelijking met Nederland valt dat best wel tegen. Misschien is mijn definitie van “Westers zijn” wel verkeerd, maar zoveel dingen zijn hier gewoon zo slecht geregeld! Collegegeld is onmogelijk hoog, als je ziek wordt zit je voor de rest van je leven in de schulden, als je gaat scheiden is dat ontzettend ingewikkeld, social security is slecht geregeld, de inkomensverschillen en verschillen in rijkdom en mogelijkheden zijn enorm.

Als ik in mijn U.S. Foreign Policy class zit, valt het me op hoe ze zichzelf zien als het “grote Amerika”, dat de hele wereld leidt en hét voorbeeld is van goede en degelijke normen en waarden die overal moeten worden verdedigd. Ik heb me altijd al afgevraagd sinds in International Relations studeer, of het beeld dat bij mijn opleiding wordt gecreëerd van Amerika hier ook zo gevoeld wordt, en tot mijn verbazing is dat echt zo. Nu de issues over Iran zo intens zijn, wordt er gepraat over hoe Amerika hier het beste beleid kan voeren, hoe hard ze tegen Iran moeten optreden en het is heel apart om zulke debatten mee te maken en de stemming te voelen. Zeker omdat ik les heb van een ex-CIA spion uit de Koude Oorlog, voel ik me heel Europees altijd in class.

Zoals waarschijnlijk wel blijkt uit dit lange verhaal, ik heb het hier nog steeds heel erg naar m’n zin, en ik merk dat de tijd voorbij vliegt. Er valt zoveel te beleven en te ontdekken hier in Amerika en in Geneseo. Nog 2 maandjes en dan ben ik alweer terug. Als ik dat bedenk, krijg ik al een beetje heimwee.
Mijn kamer, de campus, het voelt inmiddels als mijn tweede thuis. Zoveel nieuwe mensen ontmoet en vrienden gemaakt, die je straks weer gaat achter laten.
Maar gelukkig duurt dat nog even, en hoef ik er nu nog niet zoveel aan te denken. Voor nu is het genoeg te beseffen hoe dankbaar ik ben dat ik de kans heb gekregen dit mee te maken en boven alles te genieten van dit avontuur!

Bedankt allemaal voor de leuke kaarten van iedereen die aan me denkt, en zelfs speciaal voor mij naar het postkantoor gaat! Ik voel me vereerd, super leuk! Mijn muur wordt er steeds leuker van! Maar, hij is nog niet vol! Dus blijf ze vooral sturen naar Box 0614, 10 MacVittie Circle, 14454 Geneseo NY

Liefs,

Emma