Mijn tweede leven...

Hoi lieve allemaal

Hier weer een berichtje van mij! Mijn tweede leven, zoals de titel zegt. Want zo voelt het hier inmiddels echt. Alles is zo gewoon geworden dat ik me nu helemaal geinstitutioneerd voel hier in Geneseo. Ik had nooit kunnen bedenken dat studeren in de VS uiteindelijk zou gaan voelen als “normaal”, en dat als ik straks hier klaar ben, ik hier een stukje van mijn “leven” achterlaat.

Nog maar 3 weken heb te gaan… Niet dat de tijd om te feesten is aangebroken, want er zijn nog een heleboel dingen die nog even gedaan moeten worden. 4 papers and evenveel toetsen te maken geven me af en toe een hartaanval, en dan vergeet ik bijna te genieten van de weken dat ik hier nog rondloop.
De tijd is omgevlogen, en ik heb het hier nog steeds ontzettend naar m’n zin. Het heeft echt wel een poosje geduurd voordat ik gewend was aan het leven op campus, het delen van een kamer, het “middelbare-school-klasgevoel”. En hoewel ik in het begin best wel schrok van de hoeveelheid werk die het zou zijn, (zoals je misschien nog herinnert van mijn eerste blog) heb ik het gevoel dat ik in geen enkel semester zo veel geleerd heb als in deze 4 maanden. Ja, het was veel werk, ja ik heb veel gestudeerd, maar je bent daardoor veel meer bezig met de stof waardoor je er veel dieper op in kunt gaan in de les en echt bepaalde dingen anders gaat bekijken.
Achteraf, nadat ik er in het begin wel over heb gezeurd ben ik het Amerikaanse lessysteem gaan waarderen en je leert er veel meer van als bij ons in Nederland, waar docenten alleen maar lectures geven zonder zelf betrokken te zijn bij de stof die ze je aanleren bij de leerlingen
Ik kan zeggen, al mijn docenten kennen mijn naam en weten wie ik ben. Als ik ze tegen kom groeten ze me, en dat maakt de stap om naar ze toe te gaan als je vragen hebt veel kleiner en makkelijker. Het heeft me ook heel erg gemotiveerd m’n best te doen en te shinen in de klas, veel meer dan thuis waar je alleen maar een vak hoeft halen en niet betrokken bent bij een vak.

Naast schoolwerk is rugby ook een nieuwe liefde geworden. Dat ik die uitdaging ben aangegaan is denk ik een van m’n beste keuzes hier geweest. Het heeft een heleboel vrienden gebracht, gezelligheid, sportiviteit en de andere kant van het studentenleven in Geneseo belicht. Samen met Melissa twee a drie keer in de week trainen en in het weekend een toernooi of een wedstrijd is elke zaterdag weer ontzettend leuk. Deel uit te mogen maken van zo’n fantastisch team met meiden is echt een voorrecht waar ik superblij mee ben.

Aan de andere kant is er ook mijn leventje thuis, waar ik ook heel erg naar verlang. Wees dus niet bang dat je me misschien nooit meer terug ziet, want ik kom echt weer thuis op 21 mei!
Op 10 mei is het semester hier afgelopen en ga ik nog 10 dagen reizen met Melissa. We gaan eerst naar Toronto, Canada en daarna naar Chicago, met een korte tussenstop in Buffalo. Daar kijk ik nu al heel erg naar uit, want dat wordt een feestje. Maar eerst roept de plicht, ik zal eerst nog even moeten doorbuffelen om vervolgens met mooi cijfers weer naar ons kikkerlandje terug te keren!

Veel liefs,
Emma