De eerste colleges!

Hoi allemaal,

Zoals beloofd een nieuw reisverslag over de eerste 'echte' dagen hier op de campus. Inmiddels ben ik alweer ruim een week hier, en het wordt met de dag vertrouwder. Maandag was het Martin Luther King Day, 1 van de weinige nationale (vrije) feestdagen die ze hier kennen heb ik me laten vertellen. Wel een beetje jammer dat die vrije dag dan gelijk de eerste dag van het nieuwe semester moet zijn, maargoed.

Met een flinke dosis zenuwen ging ik dinsdag om half 10 op weg naar mijn eerste colleges. Hoe zou het gaan en zou het lijken op hoe het op de RUG gaat? Ik had al een voorgevoel dat het niet zo zou zijn (o.a. door het hameren op 'personal initiative' en actieve participatie. Dat dit voorgevoel ook een vreselijke waarheid zou worden, daar kwam ik in de volgende dagen achter!
Gelukkig hadden Melissa, Claudia en ik onze lokalen maandag al even opgezocht, zodat we niet zouden verdwalen, of nog erger, te laat zouden komen. Dus ik was natuurlijk ook veel te vroeg bij het lokaal waar ik moest zijn. Everything for the first impression, zullen we maar zeggen. In de klas was het opvallend stil, en niemand groette elkaar, wat de dagen ervoor wel steeds het geval was geweest. Dit bleek trouwens bij elk vak zo te zijn, iedereen zit maar een beetje voor zich uit te staren. Hoezo participatie? Maargoed, ik was van plan me meteen van m'n best kant te laten zien en te laten merken dat ik er was :)
Het eerste vak was Asia in the Global Setting en het was meer een soort introductie van de inhoud van de course. Het bleek dat we 2 tentamens hadden, een aantal 'quizzes' over de readings die we elke week hebben en nog een research paper van 10 pagina's. "Oh, nou goed," dacht ik "best wel veel. Maar lezen in het Engels en colleges volgen in het Engels deed ik toch al, en het is maar 1 vak, dus het zal wel meevallen."
Maar toen ik die dag bij het tweede vak ook 3 tentamens, 2 papers en nog meer quizzes in de syllabus zag staan kreeg ik het al een beetje benauwd. Wat verwachten ze hier wel niet van je? Woensdag had ik de 3 colleges van de overige vakken, - ik heb er in totaal 5 - en ja hoor, ook hier minimaal 2 tentamens, papers en opdrachten. Daarnaast zijn alle colleges verplicht, en is er een attendance sheet waar je elke keer moet tekenen. Bij elk vak telt participatie ook voor 10% mee, dus stil in de klas zitten is er ook niet bij. Het komt er dus op neer, dat wij studenten in Groningen best wel lui kunnen zijn en toch al onze vakken halen door gewoon de laatste drie weken flink te leren, en dat dat hier dus echt niet kan. Ik zal vanaf nu echt alle hoofdstukken en artikelen voor alle vakken moeten gaan bijhouden om nog enigszins aan het participatie criteria te voldoen! Bovendien verplichten ze je met die quizzes ook om elke week alles te lezen.

De eerste lessen lieten me wel even keihard de waarheid onder ogen zien: ik ben hier om te studeren, niet om te luilakken. En ik ben echt in een ander land, met een heel ander systeem. Gelukkig ervoeren de andere meiden het net zo, dus het lag niet aan mij dat ik totally impressed was door wat ons allemaal te wachten staat dit semester haha! Nu ik dit zo schrijf, besef ik me dat ik nu ik 4 dagen college heb gehad, al van de ergste schrik ben bekomen en ik kan er wel aan wennen om in dit systeem te werken. Het biedt in ieder geval spreekwoordelijke stokken achter de deur om te studeren.
Het verplichte doet heel erg aan de middelbare school denken, maar uiteindelijk is het wel effectief om ook echt met de lesstof bezig te zijn en kritisch te worden in plaats van alleen maar simpel kennis moet reproduceren op een tentamen.

Naast het onderwijssysteem is er nog een heel groot verschil met thuis, namelijk de relatie tussen de professoren en ons studenten. Zo afstandelijk de docenten tijdens de hoorcolleges en werkcolleges thuis zijn, zo benaderbaar zijn de professoren hier. Het is weer een beetje te vergelijken met de leraren op de middelbare school, in ieder geval op mijn middelbare school, waar de leraren ook echt wilden dat je alles begreep en je wilden helpen. Zo is het hier ook; de profs staan heel erg open voor studenten en dat maakt het voor ons als studenten ook een stuk makkelijker om te 'participeren'. Bovendien wordt hierdoor een veel informelere sfeer gecreerd, waarin ook over en weer grapjes worden gemaakt, zonder dat dit afdoet aan het respect voor de prof.
Ik ben ook al bij 1 professor langs gegaan, om even te praten, en hij was super behulpzaam en wilde dat ik hem op de hoogte zou houden van hoe het ging in class! Dat zou je in NL echt nooit meemaken.

Inmiddels is de eerste stapavond een feit, en de eerste fitnessavond ook! Ik spreek nog steeds heel veel af met de andere internationale studenten om samen te eten of te sporten, of zomaar 's avonds wat te drinken. Ook het delen van een kamer met iemand die je tot vorige week nog niet kende, begint te wennen. Hoewel ik heeeel blij ben als ik in mei weer een kamer voor me zelf heb!!
Op sommige momenten mis ik ook heel veel uit Nederland, zoals mijn lieve vriendje en familie, mijn vriendinnetjes, kring, het werken bij de bakker, en zoveel meer. Tegelijk zijn het ook juist die momenten dat ik dankbaar ben, dat ik zoveel lieve mensen heb waar ik straks weer naar terug mag komen.

Maar... Eerst heb ik hier nog even wat klusjes te klaren, waaronder het schrijven van een paper, dat ik maandag moet inleveren en een presentatie die ik dinsdag moet houden. Dus: bedtijd!

Tot gauw,

Emma